เมื่อคืนผมนั่งฟังครูอ้อม Watcharaporn Aom ถามว่า “ชีวิตคืออะไร” โอ้โห มาถึงก็เข้าปรัชญากันเลย แล้วเพื่อน ๆ ในห้องแชทเราก็ค่อย ๆ ตอบกันทีละคน เหมือนได้เปิดหน้าต่างให้ลมได้พัดเข้าไปถึงข้างในใจเรา แล้วเราก็เริ่มเวิร์กช็อปการสะท้อนชีวิตที่ใช้ Wheel of Life เป็นเครื่องมือกันจริงจัง และนี่เป็น EP.3 ของพวกเรา ต่อจากอิคิไกกับแบรนดิ้งที่ครูอ้อมสอนเราไปก่อนหน้านี้ พอครูอ้อมอธิบายถึงเครื่องมือว่ามันทำง่ายมาก แต่ก็แอบแทงใจมากกว่าเพราะวงกลมหนึ่งวง มันแบ่งเป็นหลายมิติ ให้เราใส่คะแนนความพอใจ 0 ถึง 10 แล้วระบายสีลงไป เพื่อให้เห็น “รูปล้อของเรา” ชัด ๆ ว่าตรงไหนนูน ตรงไหนบุบ ผมชอบที่มันมี Spirituality กับ Community เข้ามาด้วย เพราะถ้ามีทุกอย่างแต่ “ไม่มีเพื่อน” ใจมันก็แห้งเหี่ยว แล้วส่วนถ้าขาดเงิน ชีวิตก็เดินยากขึ้น ทำให้เห็นภาพชัดมากเลยว่าทำไมต้องดูทั้งล้อ ไม่ใช่ดูทีละซี่ สิ่งที่ผมชอบที่สุดคือที่ครูอ้อมสอนว่าล้อไม่ต้องสมบูรณ์แบบ ไม่ต้องกลม 100% หรอก แค่ “กลมพอให้กลิ้งได้” ชีวิตก็ไปต่อได้แล้ว เหมือนการนวดแป้ง ตอนแรกยังไม่เป็นรูป แต่พอเราทำสม่ำเสมอ มันก็ตะค่อย ๆ กลมของมันเอง ตอนลงมือ ผมได้เห็น “เศรษฐศาสตร์ชีวิต” ของตัวเองเต็ม ๆ เลย ว่าเวลาเรามีจำกัด ทุกชั่วโมงคือการแลกเปลี่ยน ถ้าเอา 1 ชั่วโมงนี้ไปเติมความเรื่องความสุข ก็แปลว่าเรากำลังตัด 1 ชั่วโมงจากครอบครัว งาน หรือคอมมูนิตี้ทันที ผมเลยค่อย ๆ เริ่มย้ายปรับจูนแบ่งเวลาเล็ก ๆ ไปยังซี่ที่บุบอยู่ เหมือนจัดพอร์ตชีวิตแบบง่าย ๆ ให้เราใช้เวลาได้คุ้มค่าขึ้นในทุกวินาที ทีนี้เหมือนผมเห็นภาพว่าที่ผ่านมาเรากำลังเอาเวลาปัจจุบันไปแลกกับอิสระในอนาคต อย่างมีระบบ ทั้งเรื่องเงิน (ออมบิตคอยน์), เรื่องคน (พูดคุยกับเพื่อน ๆ ในคอมมูนิตี้สม่ำเสมอ), เรื่องตัวเอง (อ่านหนังสือ ออกกำลัง นอนให้พอ) พอเราทำอย่างต่อเนื่อง มันก็จะเกิดผลของการทบต้นของมันเองจริง ๆ (เหมือนที่คุณลุงโฉลกเพิ่งสอนมาเลย เรื่องสัจจะ วิริยะ) แล้วประเด็นคือถ้าเรามีคอมมูนิตี้ที่ดี มันจะช่วยยกกราฟทั้งวงล้ออีกด้วย เพราะพอเราอยู่ในกลุ่มเพื่อน ๆ ที่ใช่ ใจมันก็มีไฟ งานมันไหล ความหมายของชีวิตมันชัดขึ้นแบบไม่ฝืน ครูอ้อมย้ำว่าเกมนี้เป็น “เกมยาว 10 ปี” ไม่ใช่แค่ข้ามคืน เชื่อมแต่ละจุดไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวภาพมันชัดเอง ฟังแล้วทำให้เรายิ่งใจเย็นลงมากขึ้นกว่าเดิม และครูอ้อมยังชวนให้เก็บกระดาษวงล้อที่เราวาดวันนี้เอาไว้ แล้วอีก 5 ปีหยิบขึ้นมาดูใหม่ เราจะเห็นว่าล้อมันขยับได้จริง ๆ เมื่อคืนผมเลยอยากบอกตัวเอง (และเพื่อนที่อ่านอยู่) ว่าไม่ต้องรีบทำให้วงล้อมันกลมที่สุด แค่ค่อย ๆ ตัดมุมแหลมทีละนิด แล้วค่อย ๆ กลิ้งมันต่อไปด้วยจังหวะของเรา แบบที่ใจเรารับไหวก็พอ ขอบคุณครูอ้อม ที่พาเราดูตัวเองอย่างอ่อนโยน แต่คมชัด และทำให้คำว่า “กลมพอให้กลิ้ง” กลายเป็นความหวังที่จับต้องได้จริง ๆ ครับ 🙏 #LGM #ลานเพื่อนเรา #Siamstr #ลานกรองมันส์beta
