เมื่อโตขึ้น จึงค่อยๆรู้ว่าทุกสิ่งล้วนสมมติ จริงๆผมเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นยังไม่เข้าใจ ผมจำได้ว่าขับรถไปต่างอำเภอกับแม่ ผมเห็น Lamborghini จอดอยู่ข้างทางจึงเรียกแม่ดูด้วยความตื่นเต้น ผมจำได้ว่าแม่ไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร ตอนนั้นผมก็มีความงง ทั้งๆที่ราคารถต่ำๆก็หลายสิบล้านบาท เครื่องก็แรง พบเห็นได้ยากบนท้องถนนต่างจังหวัดแบบนี้ เป็นรถที่ใฝ่ฝันของเด็กผู้ชายหลายๆคน เหตุใดแม่จึงไม่รู้สึกเหมือนเรา ? หลายปีผ่านไป ประสบการณ์มากขึ้น ผมพึ่งจะรู้ว่าที่เรารู้สึกกับมันเพราะเราใส่ Story (สมมติให้มัน) เราจะมีความรู้สึกร่วมกับมันเฉพาะเมื่อเรารู้ Story เช่น เรื่องรถข้างต้นผมมี Story ในหัว มีประสบการณ์ร่วม เคยเล่นเกม เคยดูคลิป เคยโหลด Wallpaper แต่แม่ผมไม่มี อย่างมากก็คงรู้สึกว่าทรงแปลกๆ "เพราะจริงๆมันก็เป็นของมันแบบนั้นอยู่แล้ว" ความหมายคือทุกสิ่งนั้นไม่มีประจุเป็น neutral แต่ positive หรือ negative นั้นเป็นประจุที่เรา "เติมแต่ง" เข้าไปเป็น Story ที่เราใส่ไป ยกตัวอย่าง การได้ไปเที่ยวเปิดประสบการณ์ใหม่ๆ บางคนมองว่าเสียดายเงินกว่าจะหามาได้ ในขณะที่บางคนมองว่านี่คือรางวัลชีวิต บางคนบอกว่าชีวิตที่ดีคือการได้ออกไปเจอโลกกว้าง ในขณะที่บางคนบอกว่าการอยู่กับตัวเอง อยู่กับบ้านใช้เวลาส่วนตัวนั่นคือชีวิตที่ใฝ่ฝัน บางคนบอกต้องมีเงินเยอะๆถึงจะดี บางคนบอกว่าถ้าแลกกับการที่ต้องเครียด วุ่นวายเพิ่มขึ้น เท่าไหร่ก็ไม่คุ้ม บางครั้งผมรู้สึกว่าเพลงๆนี้มันเจ๋งมาก ในแง่ความมีชั้นเชิงและความหมาย แต่บางคนกลับบอกว่าฟังไม่รู้เรื่อง บางทีก็เจอเรื่องที่ยากลำบากก็ดันผลักให้ต้องพัฒนาอะไรสักอย่างจนเจอหนทางใหม่ที่ดีกว่า กลับกันการไม่เจออะไรยากๆ ก็ไม่เกิดไอเดียอะไรใหม่และมีแนวโน้มจะใช้วิธีเดิมไปเรื่อยๆ ลำบากภายหลัง บางคนดีใจหุ้นกำลังวิ่งทะยาน แต่อีกคนมองว่ากำลังจะจบรอบ บางคนเศร้าหมองราคาหุ้นตกต่ำ บางคนมองว่านั่นคือ bottom แล้ว ต่อไปเป็นขาขึ้น นี่คือโอกาส บางคนทำงานวันแรก เห็นปัญหาเยอะเต็มไปหมด เจอโอกาสพัฒนามากมาย (เพราะ story เกี่ยวกับที่นี่เป็น 0) บางคนทำไปนานๆเคยชิน（bias) ก็จะมองไม่เห็นอะไร ทั้งๆที่ทำงานอย่างเดียวกัน จากเรื่องทั้งหมดนี้ผมเห็นอะไร???.. แต่ละเหตุการณ์แม้เป็นเรื่องเดียวกัน...แต่คนทั้งสองมองต่าง เหตุเพราะ story ที่เอามาปรุงนั้นไม่เหมือนกัน ผมเลยคิดย้อนกลับหากเอา story ออก มันจะเกิดอะไรขึ้น ?? มันก็ไม่มีอะไร มันก็เพียงสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้น... ฉะนั้น เรากำลังตามหาอะไร ? สมมติของตัวเอง ? สมมติของคนอื่น ? หรือจริงๆแล้วอาจไม่จำเป็นต้องตามหาอะไรเลย ? พูดง่ายนะ แต่ทำยาก แต่ผมว่ามันจำเป็น ในการเดินทางระยะยาว (วิชาตัวเบา) #ธรรมะ #siamstr

"การแสดงออกถึงสิทธิและเสรีภาพแบบสุดโต่งเป็นการแสดงออกของกิเลสที่ปราศจากการควบคุมตนเอง" "เสรีภาพที่แท้จริงคือการอยู่เหนือการควบคุมด้วยกิเลส ซึ่งเกิดจากการมีสติ ปัญญา" ผมได้ไอเดียมาจากหนังสือชื่อ "สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ารัฐของคุณสิรวิชญ์ รัตน์จินดา" รู้สึกเห็นด้วยอย่างมาก ในโลกวัตถุนิยมที่พร้อมจะกระตุ้นให้เราอยากได้อยากมีเชิงวัตถุอยู่ตลอด ความไม่รู้จักพอ ความประสงค์เรียกร้องอะไรต่างๆเพราะคิดว่าสิ่งที่เรียกร้องนั้นคือเสรีภาพที่แท้จริง จนมองไม่เห็นว่าสิ่งที่พรากเราไปจากเสรีภาพจริงๆนั้นคือกิเลสภายใน ผมคิดได้อย่างนี้ผมยิ่งมีความศรัทธาต่อ Bitcoin ในเชิงที่ว่าผมไม่ค่อยเห็นสินทรัพย์ใดที่ทำให้คนอยากพัฒนาตนเองหรือมีศีลธรรมในใจสูงขึ้น เอาง่ายๆคือโลกยุคนี้ รอบๆตัวผม แทบไม่มีใครพูดถึงคุณธรรม ศีลธรรม แล้ว มีแต่พูดว่าประเทศที่เจริญแล้วเขาทำอะไรเราก็อยากทำแบบเขาไปหมด เราพูดถึงแต่เรื่องทำไงจะมีเงินไปเที่ยว มีเงินไปซื้อของแบรนด์ดังๆ ทำไงจะมีเงินเยอะๆ ทำยังไงจะมีอิสระเสรีกว่านี้ ต้องลงทุนอะไรพอร์ตจะได้โตเร็วๆ ทำไงถึงจะเรียกร้องนั่นนี่นู่นสำเร็จ โดยไม่เคยเรียกร้องให้จิตใจตนพ้นจากกิเลส #siamstr