ได้มีโอกาสเข้าไปพูดคุย สอบถาม พี่ สส. คนนึงที่ทำงานด้านสิ่งแวดล้อม สิ่งที่เขาตอบมา ค่อนข้างที่จะเห็นภาพได้เลยว่า ประเทศเรา ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าต่างชาติในระดับภูมิภาค ผมขอรีแคปสั้นๆว่ามีเรื่องไหนที่น่านำไปพัฒนาต่อ เรื่องแรก : ร่างกฎหมายจัดการน้ำเสีย แบ่งออกเป็น 2 ร่างคือ พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ และ พระราชบัญญัติโรงงาน ใช้ควบคุมน้ำเสียจาก โรงงานอุตสาหกรรม โดยเฉพาะ ซึ่งจะมีแยกออกไปอีก หน้าที่หลักของกฎหมายทั้งสองฉบับนี้ คือการกำหนดมาตรฐานและหน้าที่ เพื่อควบคุมไม่ให้น้ำเสียที่เกิดจากกิจกรรมของมนุษย์ สร้างมลภาวะให้กับสิ่งแวดล้อม พี่เขาตอบว่า จริงๆไทยเรามีศักยภาพในการจัดการหรือใช้มาตราการได้แล้ว แต่เราขาดสิ่งที่จำกัดทางด้านโครงสร้าง งบประมาณที่รัฐอุดหนุน ซึ่งโครงการนี้จะทำให้มันเดินหน้าต่อไปได้ ต้องมีงบประมาณ หรือ ผู้มีอำนาจ ผลักดันให้เกิดขึ้น เรื่องสอง : พรบ. อากาศสะอาด ถ้าให้กล่าวสั้นๆ ร่างกฎหมายนี้ถูกออกแบบมาเพื่อแก้ไขปัญหามลพิษทางอากาศ (โดยเฉพาะ PM2.5) แทนที่กฎหมายเดิม คุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ที่ไม่สามารถแก้ไขได้อย่างครอบคลุม แน่นอนว่า สถานะของมันตอนนี้คือ อยู่ในขั้นตอนการพิจารณาของรัฐสภา พี่เขาก็บอกว่า จริงๆแล้วร่าง พรบ. นี้ มีแค่พรรคประชาชนและพรรคเพื่อไทย ที่ร่วมกับร่างกฎหมายในสองฉบับแรกที่เกี่ยวข้อง ซึ่งตอนนั้นอยู่ในสมัยของ รัฐบาลพรรคเพื่อไทย ซึ่งรัฐบาลก็มีความสนใจที่จะผลักดัน พรบ. นี้ให้เกิดขึ้น ต่างจากร่างกฎหมายสิ่งแวดล้อมตัวอื่น เช่น การปล่อยนำเสีย ซึ่งร่างกฎหมายนี้ก็มีประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ซึ่งเราก็ต้องตามดูกันต่อไปว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างในระยะยาว สุดท้ายแล้ว ผมอยากชวนตั้งคำถามคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ว่า ในทุกๆวันที่กำลังผ่านไป สิ่งแวดล้อมถูกผลาญใช้ไปขนาดนี้ เรามีวิธีจัดการทรัพยากรยังไงให้สามารถส่งต่อสิ่งแวดล้อมที่ดี ไปสู่คนรุ่นต่อไปได้ ขอบคุณครับ #SDGs #fyp #siamstr #UNDP